بدون عنوان
کودکم همراه من است
او که ساز زندگیمان را "کوک " می کند...
با آمدنش به دنیای کوچکمان " وسعت " می بخشد
"دلهایمان " به شوق امدنش لبریز از شادی شده
"کلمه مهربانی " را بر صفحه بهشتی خانه کوچکمان باسر انگشتان کوچکش می نگارد...
من با نگاهی نو
حسی تازه را تجربه می کنم
حس "مادری":
مهربانی
آرامش
درد
رنج
و تو نیز همپای من "پدر"
می شوی
پر از صبوری
دوست داشتن
"روشنای فردا " را به من و کودکم هدیه می کنی...
به خاطر همه مهربانی هایت سپاسگزاریم
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی